Oικογένεια ή καριέρα; Όποια έχει την απάντηση, ας μας την πει και μας…

« Όταν ήμουν νιόπαντρη και δούλευα στην εταιρεία, ήθελα διακαώς  να κάνω παιδί και να παρατήσω την καριέρα. Έκανα το μωρό μου, μετά όμως βαριόμουν με την άδεια μητρότητας και δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στο γραφείο», μου λεγε η Κλαίρη προχθές,  νομικός σύμβουλος σε μια επιχείρηση και ήδη μητέρα δύο παιδιών. Αφορμή για τη μίνι εξομολόγηση –της, στάθηκε η αρχική, δική μου, καταδική μου, διάθεση ..αυτοψυχανάλυσης!

 

-«Μα καλά, τι έχω πάθει και αντί να σκέφτομαι στον ελεύθερο χρόνο μου τις επαγγελματικές μου εκκρεμότητες, έχω κολλήσει στην αναζήτηση παραδοσιακών συνταγών μαγειρικής; Θέλω να το παίξω ξαφνικά «καλή νοικοκυρούλα» και  τέρμα η καριέρα;» Την είχα ρωτήσει.

 

Η Κλαίρη ήταν κυνική έως ..αληθινός καταπέλτης: «Συμβαίνει! Οι γυναίκες δεν ξέρουμε τι θέλουμε, και μένουμε απλώς με το δίλημμα: οικογένεια ή καριέρα; Στην πραγματικότητα, ό,τι και να επιλέξουμε από τα δυο, ευτυχισμένες  δεν θα είμαστε, μόνο απορίες , ερωτήσεις και γκρίνια θα επιφυλάσσουμε καλή μου η μία στην άλλη. Στοπα. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε!» , για να κλείσει το μικρό πλην χειμαρρώδες λογίδριό της με την προαναφερθείσα, δική της εκμυστήρευση.

 

Σύμφωνοι… δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Και αυτή η περιβόητη βρετανική έρευνα που δημοσιεύθηκε και στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα και έλεγε ότι οι γυναίκες του σήμερα φτιάχνουν την αποκαλούμενη  « γενιά Νιγκέλα»; Για όσους δεν πρόλαβαν την είδηση αυτή, η «γενιά Νιγκέλα» δεν είναι, λέει, τίποτε άλλο εκτός από το νέο , συνεχώς διογκούμενο ρεύμα των γυναικών που λένε «αντίο» στην καριέρα , θέτουν ταφόπλακα στα επαγγελματικά και επιστρέφουν στην οικογενειακή θαλπωρή και στην ανατροφή των παιδιών τους.

Και πάλι η Κλαίρη είχε έτοιμη την απάντηση: « Με το συμπάθειο, αλλά η έρευνά σου είναι μια μπουμπουλήθρα στο νερό. Δεν ξέρω τι κάνουν οι Βρετανίδες, αυτό που ξέρω φιλενάδα είναι ότι η έρευνα αυτή δεν σημαίνει την απαρχή συνειδητοποίησης ενός ιστορικού φαινομένου σύμφωνα με το οποίο, η καλή μεταφεμινίστρια , καριερίστα και ανύπαντρη μητέρα δίνει τη θέση της στις καλές μανούλες και νοικοκυρές που ναι «δούλες και κυρές», αλλά πιστοποιεί απλώς την ύπαρξη μιας εντεινόμενης αντίδρασης της σύγχρονης γυναίκας  στη βαρεμάρα που προξενούν οι ατέλειωτες ώρες παραμονής στο γραφείο, τόσο απλά».

-Απλά…πρόλαβα να πω.

-«Μάλιστα», τόσο απλά, ξαναείπε. «Πάρτο χαμπάρι, εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει.. Είμαστε καταδικασμένες στη βιολογική μας διχογνωμία:  Οι ορμόνες μας θα ζητούν αιωνίως μωρά , ενώ ο εγκέφαλός μας πνεύμα κι ελευθερία…»

Κατόπιν αυτών, και για να αλλάξω ελαφρώς το θέμα, αν η Κλαίρη έχει δίκιο και αιωνίως θα μας κατατρύχει το δίλημμα «επάγγελμα ή οικογένεια» λόγω …βιολογίας, τότε  καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πιθανόν να έχουν δίκιο οι άντρες που παραπονιούνται πως δεν μπορούν να μας καταλάβουν.

Άβολο συμπέρασμα, τολμώ να ομολογήσω….